Tortille - historia jednego biznesu

Od 14 lat pieczemy w Polsce tortille.  My czyli Marta i Jesus -założyciele Molino i Wielorybio.

Sam proces zaczął się dużo wcześniej- zrobiliśmy listę pomysłów na biznes. Pociąg Błyskawica- Mielec-Dębica. Dystans 30 kilometrów pokonywał w godzinę.  Podróżowanie w rytmie slow między moim rodzinnym  Mielcem a Krakowem pociągami lub autobusami chyba wzmagało nam kreatywność. Z dwudziestu kilku pomysłów na biznes, ten na tortille był pierwszy – i też pierwszy został przeze mnie wykreślony z listy- jako najbardziej kapitałochłonny, skomplikowany, obwarowany wieloma utrudnieniami administracyjnymi.

To skąd wziąć kasę na biznes?

W 2009 roku zaczęliśmy rozglądać się za możliwościami sfinansowania tworzenia firmy. I tak trafiliśmy na konkurs w MARR na dotacje na rozpoczęcie biznesu. Startowało kilkaset osób, grantów miało być 15.
W pierwszym etapie trzeba było odpowiedzieć na klika pytań – dlaczego ten pomysł, jaka jest konkurencja na rynku, jakie są mocne strony i chłonność rynku, czy biznes jest innowacyjny. I w ten sposób okazało się, że konkurencji w tortillach nie ma – i to ten pomysł przedstawiliśmy do konkursu. Tortille wdarły się na małaopolskie salony biznesowe, ja zostałam zakwalifikowana do grupy 20 osób na trzymiesięczne szkolenie.
Wyszkoliłam się do otwierania działalności, napisałam biznesplan, wygrałam grant i 17.09.2009 roku zarejestrowałam działalność gospodarczą. Zamówiliśmy  maszynę do wypieku tortilli kukurydzianych z Meksyku. Wystartowanie biznesu- znalezienie miejsca i wyremontowanie go, sprowadzenie maszyny, uruchomienie produkcji zajęło nam rok.

Ręczne robienie tortilli - czy to naprawdę możliwe?

Z anegdotek- zaczynaliśmy testy robienia tortilli – jeżdżąc po okolicach Krakowa, szukaliśmy pól kukurydzy, później rolników, metodą pytania w okolicznych domach, w końcu udało nam się nasypać z dziesięciotonowego silosa parę kilogramów kukurydzy do reklamówki. Następny etap- gotowanie i mielenie. Aby osiągnąć gładką masę używaliśmy młynka do kawy z lat 80tych XX-go wieku. Niemiecka myśl techniczna – dobro deficytowe w polskich domach. Wchodziła ilość kukurydzy odpowiednia na jeden, dosłownie jeden, placuszek. Wybitnie efektywni nie byliśmy…

Ale pierwszą klientkę obsługiwaliśmy jeszcze zanim maszyna dopłynęła do Polski, więc robiliśmy dla niej tortille ręcznie. (Ania -pozdrawiamy)

No i zaczęło się, w Krakowie mieszkaliśmy, w Bibicach piekliśmy, wysyłaliśmy w Polskę, ja głównie sprzątałam i dowoziłam.

Po 4 latach wynajęliśmy dom w Wielkiej Wsi, na dole tortille a u góry mieszkanko. Zmieniła się nam ilość dojazdów i komfort życia, zamieszkaliśmy na wsi.

Tortillkowe cuda

Wtedy w naszym życiu zaczęły się dziać cuda.

Poznaliśmy fantastycznych ludzi, którzy pomogli nam wypromować nasz biznes- Magda Wójcik i jej znajomi z krakowskiej Wyborczej, Bartek Kieżun, Klaudyna Hebda.

Jeśli to kiedyś przeczytacie- wysyłam Wam ogrom wdzięczności.

Znaleźliśmy chętnych do wydzierżawienia nam części swojej działki -Karolinę i Shauna, zaczęliśmy u nich uprawiać kukurydzę.
Zaczęliśmy robić Klub kolacyjny i uczestniczyć w festiwalach Najedzeni Fest, poznaliśmy dużą część najlepszej krakowskiej gastronomii, jedzeniowych freaków, którzy, tak jak my, doskonale bawili się karmiąc świetnie ludzi.

To były niesamowite cudowne manifestacje i piękne relacje, które przetrwały wiele lat.

W 2015 roku dokupiliśmy maszynę do tortilli pszennych,  wystartowaliśmy nową gałąź biznesu. I kupiliśmy też pierwszy hektar ziemi, Jesus został polskim rolnikiem.  W 2016 szczęśliwie dokupiliśmy resztę naszego sześciohektarowego siedliska, wyremontowaliśmy sporą część domu i 17.09 przeprowadziliśmy obie maszyny i nas do nowego życia.

Dalej robimy tutaj tortille, żyjemy sobie życiem w rytmie slow i bawimy się potencjałami, które ma nam do zaoferowania Beskid Niski.